دهه 90،دهه دغدغه‌هاي اجتماعي است. دهه‌اي كه از يكسو كارشناسان درباره فروپاشي خانواده‌ها در آن هشدار مي‌دهند و عده‌اي آن رادوران بروز «سونامي اعتياد» در كشور مي‌نامند. دهه‌اي كه با گذشت تنها نزديك به 3سال از آن، نشانه‌هاي هشدارها به وضوح ديده مي‌شود.

به گزارش پایگاه خبری اعتیاد به نقل از روزنامه تهران امروز،رشد چشمگير آمار طلاق و گسترش مصرف انواع مواد محرك و مخدر، كاهش سن اعتياد و مصرف سيگار در كشور، كاهش سن سرپرست خانوار و موارد متعدد ديگر نشان‌دهنده عمق خطراتي است كه در اين سال‌ها جامعه ايراني را تهديد مي‌كنند. در اين بين دستگاه‌هاي مختلف دولتي وظيفه دارند نسبت به كاهش يا كنترل اين آسيب‌ها اقدام كنند. سازمان بهزيستي به عنوان يك دستگاه موثر در اين زمينه، در سال‌هاي گذشته در سايه قرار گرفته است. برخي مي‌گويند فعاليت‌هاي اين دستگاه با تعاريف آسيب‌هاي مدرن امروزي سازگاري ندارد و بايد فكر جديدي براي نوع فعاليت آن كرد و عده‌اي معتقدند سازمان، آن قدرت چانه‌زني را از دست داده است. هرچه كه هست اينكه وضعيت آسيب‌ها در كشور خوب نيست و سازمان بهزيستي هم اقداماتش در مظان شك و شبهه؛ رئيس سازمان بهزيستي اما وقتي در مقابل اين انتقادات قرار مي‌گيرد سازمانش را پاسخگو مي‌داند و از عملكردش دفاع مي‌كند. همايون هاشمي معتقد است دغدغه انواع آسيب‌هاي اجتماعي را دارد، آنها را مي‌شناسد و برايشان برنامه دارد؛ به شرط اينكه دستگاه‌هاي ديگر و بخصوص رسانه‌ها پاي كار بيايند و كمكش كنند. گفت‌وگويي كه پيش روي شماست، حاصل نشست 2 ساعته خبرنگاران تهران امروز با رئيس سازمان بهزيستي است؛ هر چند كه خود او اين زمان را كم مي‌داند و معتقد است بيش از اينها حرف براي گفتن دارد.
همانگونه كه مي‌دانيد بسياري از كارشناسان، دهه 90 را در ايران، دهه انواع بحران‌هاي اجتماعي نامگذاري كرده اند؛ شما در سازمان بهزيستي به عنوان سازمان مسئول در پيشگيري و كنترل آسيب‌ها، تا چه حد اين هشدار را جدي گرفته‌ايد و چقدر به اين موضوع اعتقاد داريد كه كشور ما در دهه 90 به مرحله هشدار در انواع آسيب‌ها رسيده است؟
ببينيد مقوله آسيب‌هاي اجتماعي بسيار وسيع، فرادستگاهي و فرابخشي است. ما هم به عنوان يكي از متوليان رفاه اجتماعي در كشور هستيم. طبق قانون هيچ دستگاهي متولي اصلي آسيب‌هاي اجتماعي نيست، در عين حال همه دستگاه‌ها به اندازه‌اي وظيفه دارند كه درخصوص آسيب‌هاي اجتماعي و كنترل يا كاهش آن اقدام كنند و بر اساس همان وظيفه شان هم بايد پاسخگو باشند. در اين ميان سازمان بهزيستي تنها دستگاهي است كه در سال 92 يك گزارش تحليلي، منطبق به آمارهاي تقريبا به روز و كاملا علمي استخراج كرد و به دستگاه‌هاي مربوطه ارائه كرد. اگر براساس منطق اين گزارش بخواهيم صحبت كنيم بايد بگوييم در حال حاضر اعتياد (هم در عرضه و هم تقاضا)، طلاق، كودكان (كودكان خياباني، كودكان طلاق، كودكان متكدي، كودكان در معرض آزار و اذيت و...) و دختران در معرض آسيب (دختراني كه از خانه‌هاي خود جدا مي‌شوند) و... تيتر اصلي آسيب‌هاي اجتماعي هستند. يعني آن چيزي كه شما به‌عنوان هشدار از آن ياد مي‌كنيد و چيزي كه ما به عنوان دغدغه برايمان مهم است اين 4موضوع اصلي هستند كه طبيعتا بايد يك كار تيمي خوبي شكل بگيرد و همه دستگاه‌ها پاي كار بيايند تا آسيب‌هاي ناشي از اين عوامل در جامعه كاهش پيدا كند.
البته در اين ميان اسمي از آسيب‌هاي نوپديد به ميان نياورديد. واژه‌اي كه خود سازمان بهزيستي آن را براي اولين بار رسانه‌اي كرد؟
درست است. ولي چون شما از مهم‌ترين دغدغه‌ها پرسيديد من آن 4موضوع را مطرح كردم. آسيب‌هاي نوپديد آن دسته از آسيب‌هاي امروزي هستند كه منطبق با پيشرفت و با آمدن تكنولوژي‌هاي اينترنتي و it به وجود آمده‌اند. در حقیقت پيشرفت‌هاي منطبق بر تكنولوژي‌هاي روز به همان اندازه كه شيريني و حلاوت داشت، به همان اندازه هم موجب بروز و ظهور آسيب‌هاي نويني شد. آسيب‌هايي كه قبلا آن را لمس نكرده بوديم. مثل آسيب‌هاي ناشي از انواع بازي‌هاي رايانه اي، فضاي مجازي، ارتباطات فراگير و دوستي‌هاي اينترنتي و... كه اين بخش از آسيب‌ها هم در سال‌هاي اخير به دغدغه‌هاي جدي مبدل شده‌اند و ما هشدارهايي را هم در اين رابطه داده‌ايم.